Arquivo por etiquetas: Jazz

Fantasma Accidental 4×05

Emilio José, natureza salvaxe

Emilio José, natureza salvaxe

http://www.ivoox.com/fantasma-accidental-4-05_md_9608206_wp_1.mp3″ |Descargar|

Este programa é o primeiro que fixemos practicando o nudismo nos estudios José Couso da Cuac FM.
O desbordante triplo CD de Emilio José ocupa este episodio. “Agricultura Livre” foi publicado en Foehn, o selo máis independente da independencia estatal – ten publicado a Balago, Oso Leone, Marina Gallardo ou Apeiron– está dirixido por Marc Campillo en solitario desde Barcelona.

Impactados pola gran colleita, e os gorentosos froitos, do ourensán, de Quins (Melón), aportamos nutrintes a tanta fertilidade. A nosa pescuda lévanos ata Apeiron, banda única dun so disco publicado: “Todo Sigue Intacto” no 2002 é onde se deu a coñecer Emilio José. Completan a selección natural a bossanova galega do ex-Apeiron Álvaro Lorenzo que publicou baixo o nome de Pescando em Copacabana, a brasileira de Antonio Carlos Jobim e Gal Costa, a viaxe de sorriso e pesadelo de Beach Boys no “Smiley Smile” , as 69 cancións de amor de Magnetic Fields e o jazz inmortal de Coltrane e Miles Davis configuran un programa que fixemos totalmente espidos e desfrutando en total liberdade.

Beach Boys, sorrisos

Beach Boys, sorrisos

Listaxe 02/12/2015
01 Emilio José – Agricultura Livre – Hoje- tu e eu (Foehn, 2015)
02 Emilio José – Chorando Aprendese – Invierno, 6 De La Tarde (Foehn, 2012)
03 Apeiron – Todo Sigue Intacto – Las palabras sin tejado (Foehn, 2002)
04 Apeiron – Todo Sigue Intacto – Zia (Foehn, 2002)
05 Pescando Em Copacabana – Samba, futebol, alegria – Ronaldinho (Foehn, 2007)
06 Beach Boys – Smiley Smile – Vegetables (Brother/Capitol, 1967)
07 Beach Boys – Smiley Smile – Fall Breaks and Back to Winter (W. Woodpecker Symphony) (Brother/Capitol, 1967)
08 The Magnetic Fields – 69 Love Songs – Let’s Pretend We’re Bunny Rabbits (Merge, 1999)
09 John Coltrane – Meditations – Love (Impulse!, 1966)
10 Miles Davis – Doo-Bop – The Doo Bop Song (Warner Bros, 1992)
11 Emilio José – Agricultura Livre – AGE​/​Podemos (Foehn, 2015)
12 Antonio Carlos Jobim – Wave – Wave (A&M, 1967)
13 Gal Costa – Gal Costa – Baby (Phillips, 1969)

Apeiron, pequena gran música

Etiquetado , , , ,

Fantasma Accidental 30

O mércores de cinza supón a fin do entroido, o carnaval rematou pero nós temos un programa cheo de tolemia musical controlada e progresiva. Presentamos o novo disco de Cró!, a banda da Metamovida ponlle o titulo de ‘Pera’ a un traballo de virtuosismo prog, jazz e rock. Así mesmos repasamos a súa discografía. Buscamos conexións con Frank Zappa, John Zorn, Raymond Scott e máis música tola. Escoitamos tamén a bandas afíns da Metamovida como Es Un Árbol ou Trilitrate que presentan o seu primeiro disco ‘Faláchesme na man’.

Cró!

Cró! en directo

Pódelo escoitar aquí
http://www.ivoox.com/fantasma-accidental-29_md_3033966_1.mp3″ Ou descargalo

Listaxe 05/02/2014
01 Cró!- Cró!- Cró! (2009)
02 The Mothers of Invention- Freak Out!- Who Are the Brain Police? (1966)
03 Cró!- Pera- Worns
04 Captain Beefheart and the Magic Band- Clear Spot- Big Eyed Beans From Venus (1972)
05 Cró! – ONKALO – Gravitsap (2012)
06 Triana- El patio- Luminosa mañana (1975)
07 Mr Bungle -California- The Air Conditioned Nightmare (1999)
08 Es un Árbol -La Buena Nueva- Fogar de Breogán (2012)
09 John Zorn- Moonchild: Songs Without Words- Abraxas (2006)
10 Es un Árbol -La Buena Nueva- No queremos subvención (2012)
11 Pere Ubu- Dub Housing- Navvy (1978)
12 Raymond Scott – Powerhouse (1937)
13 Otto Von Schirach- Maxipad Detention- Alligator Waltz (2006)
14 Trilitrate- Faláchesme na man- Miedo teviá dar yo como no te acabes las judías
15 Orquesta Típica Fernandez Fierro- Mucha Mierda- Del bajo fondo (2006)
16 Trilitrate- Trilitrate- European Morning Lunch

Etiquetado , , , , , , , , , , , , , ,

Diamanda Galás; Vena cava

Fecha 13/05/2011 Auditorio Centro Cívico Ágora Aforo Lleno Estilo Blues tenebroso/Jazz Promotor Concello de A Coruña

La palabra heterodoxia proviene del griego y hace referencia a quien se opone al dogma o fe establecida siendo herética, extraña o insólita. Y Diamanda Galás, nacida en el seno de una familia de griegos ortodoxos y criada en Estados Unidos, es la viva definición del vocablo. Su obsesión bíblica y sus pulsiones satánicas han sido plasmadas en una discografía llena de virtuosismo y terror merced a una poderosa garganta. Tres octavas y media de amplitud vocal que le han conferido una capacidad de invocar arcanos y góticos convirtiéndola en una diva de culto pagano. El escalofrío está servido, la expectación se podría definir con el blues “The Thrill Is Gone”.

Ella ha sido la elegida, sorprendentemente y con gritos de aleluya por ello, para inaugurar el auditorio del Centro Cívico Ágora en plena campaña electoral en la ciudad herculina. La Galás es ante todo una pianista increíble y aquí se presentó en la desnudez frente a las teclas del piano de cola (que fue alterado con efectos en algún tema). De luto riguroso, con una presencia magnética, interpretó blues tenebroso y jazz inquietante. Quien esperaba la ópera de vanguardia de Vena cava o la experimentación ululante de The Litanies of Satan se quedó con las ganas, pero creo que no era el lugar adecuado. Digo esto porque la entrada era libre, previa invitación, y en el auditorio se reunió mucho público profano entre el devoto, y no es fácil enfrentarse a su voz sin previo aviso.

El repertorio se nutrió de sus canciones más contenidas, que ha ido recogiendo en discos en directo como Guilt Guilt Guilt o Malediction and Prayer. Y de sus adaptaciones más que versiones como la difícil “La chanson des vieux amants” de Jacques Brel o la tremenda “Si La Muerte”, del poeta Miguel Huezo Mixco. Abro paréntesis para explicar que el castellano que empleó Diamanda fue como una traducción instantánea de google. Suficiente para hacerse entender y poner a parir a los griegos que no apreciaron a Kavafis en vida.

Ella suena al mediterráneo del folclore más antiguo y litúrgico; a música griega, árabe y española (el cante jondo le ha inspirado mucho según ha dicho), que salen de su boca como cabezas de una Hidra. Y deja un estremecimiento, un temblor en las orejas, al abandonar el nuevo auditorio con la letra del “Heaven Have Mercy”, que inmortalizó Édith Piaf, resonando: Stop the bells! Stop the bells!/I’ve no tears left to cry/Must I stay here in hell?/Lord above, let me die…

Etiquetado , , , , ,
Nomepisesofreghao!

Feministas mudando o mundo

LAV 016

Laboratorio Audiovisual de Vedra

INDUSTRIAL PT

Grupo de Incentivo à Música Industrial em Portugal

Èdip als Tròpics

Temor, temblor y fantasía

malditosvinilos

discos punk, contracultura, subversion!

Hervir un Indie

Una nueva forma de observar el panorama alternativo de la música y el arte

Silencio! Records

Promotora cultural. Santiago DC

Discos y Libros DE KIRLIAN

Casa de Libros y Discos. Poble Sec (Barcelona) Desde octubre de 2011. discosdekirlian@gmail.com

Discos Perdidos

plataforma musical independiente

Ladyfest Madrid

Un Ladyfest Madrid futuro & presente & bello & continuo

Hacia el Sur en el Atlántico

Un podcast de feminismo pop

Por quem os sinos dobram-blog de Fabio M

Futebol, espiritualidade, livros, música, política e tudo mais o que me der vontade.

República Ibérica Ruidista

Iberian record label since 2012.